پروژه های پانسیون با همکاری گالری ایسو در تیرماه و خردادماه ۱۳۹۶ نشست های گفت و گویی با عنوان” ایده هایی پیرامون هنر معاصر ایران” را با دعوت از هنرمندان و دست اندر کاران هنر ساکن مازندران برگزار کرد.
این برنامه طی سه جلسه در گالری ایسو برگزار گردید و در هر جلسه سه هنرمند ایده های خود را به اشتراک گذاشته و بهانه ای برای گفت و گو میان هنرمندان و مخاطبان بوجود آوردند.
برخی هنرمندان با مقالاتی که نوشته بودند و برخی با آثاری که تولید کرده بودند، ایده ها و نظریه های خود را به اشتراک و گفت و گو گذاشتند.
هنرهای تجسمی معاصر ایران در چند دهه اخیر شاهد تحول، تقابل و تعارض های دیدگاهی و نگرش در گرایش های گوناگون هنری بوده است، این تکثر آرا سبب شده است تا در مباحث نظری شاهد دیدگاه ها و نظرات متفاوت از سوی هنرمندان باشیم. این تقابل ها و تعارضات زمانی می توانند به نتیجه برسند که هرکدام در مقابل دیگری پرسش ها و نقد های خود را به گفت و گو بگذارد. این گفت و گو ها موجب می شود تا این نظریات بتوانند با یکدیگر تعامل کنند تا به پاسخ های اجتماعی تر و جامع تری برسند.
فردگرایی افراطی ای که در هنر معاصر ایران ریشه دوانده با خواست هنر معاصر که اساسا هنری اجتماعی ست در تعارض است، شاید بتوان گفت یکی از این رهیافت ها گفت و گو کردن است.
هنر پسامدرنیسم، هنری گفت و گویی است و امروزه بسیاری از هنرمندان هنرهای تجسمی ایران به این هنر گرایش پیدا کرده، اما گویی فردگرایی افراطی ای که در جامعه ایرانی ریشه دوانده موجب شده تا هنرمندان ایرانی ای که به هنرهای جدید گرایش دارند دچار یک نوع پارادوکس شوند.