علی قلی پور؛ نوسینده و هنرمند هنرهای تجسمی، کتاب “پرورش ذوق عامه” را در ۱۳۹۷ نوشته و اولین نسخه ی چاپی از آن را در همین سال روانه بازار کرد. پروژه های برجاس با حضور وی نشستی را در مهر ماه 1398 در گالری ایسو به بهانه کتاب “پرورش ذوق عامه” برگزار کرد.
با ورود مدرنیته و شهرنشینی در جوامع مختلف، دوگانه فرهنگ والا و فرهنگ پست شکل می گیرد و جامعه نخبه گرا مدام در صدد پرورش ذوق توده و کیفیت دادن به زیبایی شناسی عوام است. در این مبحث رابطه هنرمند با جامعه مورد بررسی قرار می گیرد. سبقه این پرورش ذوق در ایران به دوره اول پهلوی بر میگردد. از دیدگاه قلی پور در عصر پهلوی رابطه هنر با زیبایی از طریق نخبه گرایان با نگاه از بالا به پایین سعی در تغییر شم زیبایی شناختی جامعه دارد، وی در این کتاب نگاه تربیتی به جامعه را امری تزریقی توصیف می کند و به چالش می کشد. همچنین وی چگونه همراه شدن نگاه نخبه گرا را با پروژه های دولتی روایت می کند و تاُثیر این پیوند در شکل گیری پروژه پرورش ذوق عامه در عصر پهلوی را به بوته نقد می کشد و اینکه چگونه هنرمند با سیاست گره می خورد. در مقدمه کتاب آمده است:
خواندنی ها در باب تقابل ها و مقاومت های روشنفکران ایرانی،نویسندگان و هنرمندان ایرانی در برابر دولت و کارگزاران فرهنگی در عصر پهلوی ها کم نیست، اما ایده های مشترک روشنفکران و دولتمردان و کارگزاران فرهنگی کمتر موضوع بحث و پژوهش بوده است. “پرورش ذوق عامه” که امروزعبارتی منسوخ به نظرمی رسد، یکی ازآن ایده های مشترک است که می توان در بطن تکوین تاریخی سیاست گذاری فرهنگی دولت مدرن بررسی کرد. سیاست گذاری فرهنگی در معنای عام آن برنامه ریزی سازمان یافته دولت ها در امور فرهنگی نظیر هنرها، آموزش عمومی و دین است. این کتاب از مباحث مورد توجه سیاست گذاری فرهنگی، تنها به سیاست هنر در افکار و آرای کارگزاران فرهنگی، دولت مردان، مدیران، روشنفکران، هنرمندان و هنر دوستان درون دولت در فاصله سال های 1313 تا 1356 می پردازد تا فراز و نشیب سیاست گذاری برای هنرها را با عنایت به ایده “پرورش ذوق عامه” روایت کند. پس آنچه پیش رو دارید تاریخ نگاری یک ایده و دو ساحت مهم آن، یکی “پرورش” و دیگری مفهوم “ذوق” نزد عاملان این پرورش است.